خنده ی جوانی

دانی که چرا مهر جبین خاک حسین است؟
چون قبله دل پیکر صد چاک حسین است.
دانی که چرا چوب شود قسمت آتش؟
بی حرمتیش بر لب و دندان حسین است.
دانی که چرا آب فرات است گل آلود؟
شرمنده ز لعل لب عطشان حسین است.
دانی که چرا کعبه حق گشته سیه پوش؟
یعنی که خدا هم عزادار حسین است